درای وال (ساخت و ساز خشک)

انتخاب خانه ای مناسب می تواند آسایش شما و خانواده تان را در حال و آینده تضمین کند. در این انتخاب، مصالح و محصولاتی که گوشه و کنار خانه شما را پایدار و پر دوام نگه دارند، نقش مهمی در تامین نیازهای شما خواهند داشت. بیش از هفتاد سال است که محصولات درای وال، یا دیوارها و سقف های خشک پیش ساخته، به عنوان بهترین گزینه از سوی سازندگان مورد توجه قرار گرفته است. درای وای به صفحاتی گچی با روکش ضخیم مقوایی گفته می شود که از طریق قاب های سبک فولادی به سادگی و سرعت به عنوان دیوارهای داخلی، دیوارهای پوششی و سقف کاذب نصب و اجرا می شوند. سیستم های درای وال ابتدا در ایالات متحده و پس از جنگ جهانی دوم در اروپا و آسیا رواج پیدا کرد و خیلی زود بخش بزرگی از صنعت ساخت و ساز را به خود اختصاص داد. رشد سالانه مصرف درای وال به عنوان یکی از مولفه های توسعه در صنعت ساخت و ساز محسوب می شود. امروز مصرف سرانه سیستم های درای وال در جهان بیشتر از ۱۰٫۷ میلیارد متر مربع با رشد سالانه ۸٫۶ درصدی برآورد شده است. پیش از آنکه محصولات درای وال در سراسر دنیا مورد استقبال قرار گیرد، از اندود گچی که بکار بردن آن بسیار زمان بر و دشوار تر است استفاده می شد. دیوارها و سقف هایی که هفته ها زمان می خواست تا به روش سنتی ساخته شوند امروز با استفاده از درای وال در عرض چند ساعت قابل بهره وری هستند. اما سرعت بالای نصب و اجرا تنها یکی از مزایای بی شمار استفاده از سیستم های درای وال به شمار می آید. بکار گیری و اجرای سیستم های درای وال در مقایسه با روش های سنتی ساخت و ساز فواید بسیاری به همراه داردکه از جمله می توان به سبک سازی و عملکرد لرزه ای مناسب، تعمیر و ترمیم آسان، بهینه سازی مصرف انرژی، دقت در اجرا، انعطاف در معماری، افزایش سطح مفید زیربنا، اجرای سطوح وسیع با حداقل مصالح مصرفی ، دور ریز کم مصالح و دسترسی آسان به تاسیسات اشاره کرد. بزرگترین بازار درای وال در جهان را آمریکا و چین با رشد ۱۲ درصدی شاخص مصرف به خود اختصاص داده اند. در ایران شاخص مصرف درای وال در مقایسه با سایر کشورها پایین است که در سالهای اخیر این فاصله کمتر شده است.

فناوری درای وال و ساخت و ساز خشک از سال ۱۳۳۵ به ایران وارد شد، اما تا ورود شرکت آلمانی کناف به ایران در سال ۱۳۷۴ مورد بهره برداری قرار نگرفت. گروه کناف در سال ۱۳۷۴ با تاسیس شرکت کناف ایران و با بکارگیری به روزترین فناوری درای وال، تولید و پخش گسترده این محصولات را در ایران آغاز کرد و امروز بزرگترین تولید کننده درای وال در ایران است. با اینکه فناوری درای وال بیش از بیست سال است در ایران مورد بهره وری قرار گرفته، اما شاخص مصرف سرانه درای وال هنوز در مقایسه با کشورهای دیگر پایین است. دلیل عمده این فاصله، نبود دانش فنی درای وال میان مصرف کنندگان، سازندگان و دانش آموختگان صنعت ساخت و ساز و کمبود نیروی متخصص به شمار می آید. در دهه گذشته متخصصین فنی و آموزشی گروه کناف ایران با تاسیس مراکز آموزشی در تهران و سراسر کشور و همچنین با رایزنی با نظام آموزشی کشور توانسته اند گام های مهمی در نهادینه کردن فناوری درای وال و آموزش نیروهای متخصص در ایران بردارند. از جمله نخستین پروژه های بزرگی که در ایران به وسیله فناوری درای وال مورد بهره بردای قرار گرفت می توان به بیمارستان میلاد در تهران اشاره کرد. امروز بیشتر بیمارستانها و ساختمان های دولتی و بسیاری از پروژه های خصوصی از سیستم های درای وال در ساخت و ساز بهره می گیرند.در ادامه به اختصار به بررسی سیستم های درای وال کناف در ایران می پردازیم.

دیوار داخلی جدا کننده

دیوار داخلی جدا کننده کناف، یکی از انواع درای وال است که به عنوان دیوار غیر باربر برای تقسیم فضاهای داخلی ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. ساختار دیوار داخلی جدا کننده از قاب های فولادی سبک تشکیل می شود که صفحات گچی یک یا چند لایه با پیچ بر آن نصب شده و سطوح آن به وسیله بتونه و نوار مخصوص درزگیری هموار می شود . دیوارهای داخلی جدا کننده کناف در چهار نوع دیوار جدا کننده ساده، دیوار جدا کننده با مقاومت مکانیکی بالا،دیوار جدا کننده با عملکرد صوتی بالا و دیوار جدا کننده تاسیساتی قابل دسترسی و اجرا است. انواع صفحات گچی که برای دیوارهای داخلی مورد استفاده قرار می گیرند شامل پنل های معمولی، مقاوم در برابر رطوبت، مقاوم در برابر حریق، مقاوم در برابر رطوبت و حریق و مقاوم در برابر رطوبت، آتش و ضربه(Diamant) می باشند.

دیوارهای داخلی پوششی

دیوار داخلی پوششی کناف ،یکی از انواع درای وال است که به منظور نازک کاری یا جایگزین سفید کاری، بازسازی دیوارهای بنایی و بهسازی ویژگی های فیزیکی ماند پوشش معماری و عایق صوت و حرارت بکار می رود. دیوارهای داخلی پوششی کناف شامل سه نوع بدون سازه، با سازه متصل به دیوار زمینه و با سازه مستقل از دیوار زمینه است. استفاده از دیوارهای پوششی با سازه متصل به دیوار زمینه، مشکلات اجرایی مکانیکی را بدون نیاز به شیارزنی دیوار زمینه به حداقل می رساند و پوشش کاری تا ارتفاع ۱۰ متر را میسر می سازد. قرار گرفتن تاسیسات در فضای میان درای وال و دیوار زمینه علاوه بر کاهش هزینه تعمیرات و رفع خوردگی، موجب سهولت تعمیر، نگهداری و بهره بردای از تاسیسات می شود. صفحات گچی در این نوع درای وال مشابه سقف کاذب یکپارچه کناف است. دیوارهای پوششی با سازه مستقل از دیوار زمینه در مواردی مانند مقاوم سازی دیوارهای بنایی در برابر حریق مورد استفاده قرار می گیرند و ساختاری مشابه با دیوارهای جداکننده کناف دارند. در ساختار دیوارهای پوششی بدون سازه کناف، صفحات معمولی، و صفحات مقاوم در برابر ضربه(Diamant) بکار می روند و در زمینه های بازسازی دیوارهای بنایی قدیمی، نازک کاری یا پوشش دیوارهای بنایی جدید و همچنین بهسازی صوتی و حرارتی ساختمان ها استفاده می شوند.

سقف های کاذب یکپارچه

سقف های کاذب یکپارچه کناف یکی از انواع درای وال با ساختار سبک و زیرساز سبک فولادی است که به سقف اصلی متصل می شود و امکان نصب عایق حراراتی و صوتی و دسترسی به تاسیسات الکتریکی و مکانیکی را از طریق فضای خالی پشت سقف میسر می سازد. در ساختار سقف های کاذب یکپارچه کناف از پنل های گچی معمولی ، پنل های مقاوم در برابر رطوبت ، پنل های مقاوم در برابر حریق ، و پنل های مقاوم در برابر حریق و رطوبت استفاده می شود. به واسطه ویژگی انعطاف در معماری، اجرای انواع طرح های دکوراتیو و تزئینی با سقف های کاذب یکپارچه ممکن می شود که در زمان بهره برداری نیز قابل اجرا هستند. همچنین سبکی وزن سقف های کاذب یکپارچه موجب مقاومت این ساختار در مقابل شتاب های زلزله می شود.